بقلم كابتن | سعيد عبد العزيز الحاجه
شايل بقلبى أمانه
حب ميعرفش الخيانه
سايب بصمه وعلامه
شب بنظره وإبتسامه
وإنتهى بصمت وملامه
كان نفسى يعيش معايً
وأشرب من شهده فى غُنايً
وأشتهى حلمه فى رؤاىً
كان نفسى يسهر معيً
ويكون ظلى وحمايًً
وأرتشف شهده فى شفاىً
أتريه كان حلم فى هوايً
وطيف معدى فى سمايً
وإنتهى بصمت فى بكايً
عى حلم عدى بهوايً
كنت فاكره ساكن معايً
وجزء من جسمى وخلايً
أتريه وهم فى سمايً
وطيف بليلى وضحايً
وأصحى أنظر بالمرايً